Theo wordt Thea: testversie

Eind april is er een bruiloft in de familie. Reden om voor de kinderen weer matching outfits te maken. Zoals je hier al kon zien, houd ik daarvan!

Voor de jongens ga ik een Theo maken, voor Nieke wilde ik de Thea eens uitproberen.
Bij haar zag ik de geweldige tutorial voor deze variant op het bestaande patroon.
Ik gebruikte maat 104 voor mijn bijna 4-jarige.

Om niet direct mijn paneel van Bambiblauw te verknippen, maakte ik eerst een testversie van een stofje (Julia) dat ik bij Kleurenmix kocht.

Zoals je kunt zien heb ik niet gelet op een doorlopende print.

De lengte is net te lang, maar voor eind april goed genoeg denk ik.

Ole: wederom een fijn patroon

Na de Jacob, Charlie en meest recent een prachtige Theo, maakte ik nu het volgende Zonen09 patroon: de Ole.

Een omkeerbaar vest met of zonder capuchon.

De eerste werd voor oudste zoon een exemplaar met capuchon. Ik gebruikte voor de ene kant de kobaltblauwe Punta di Roma tricot, die ik ook voor de Anna jurk gebruikte. 

De andere zijde werd een tricot van de Stoffenkraam met graffiti-opdruk.

Meest lastige vond ik het stikken langs (lees: over) de kamsnaps die wellicht te dicht langs de kant zetten en het verschil in elasticiteit van de beide tricots (lees: ik gebruikte geen rekbare vlieseline). De volgende keer gaat dit vast beter.

Op het eind worden de twee heupboorden aan elkaar gestikt, dat werd niet heel erg mooi en is weer losgehaald. Hoe deden jullie dit netjes?

Conclusie: alle lof voor dit patroon, dat wederom geweldig in elkaar steekt. 

De tweede ligt nu geknipt klaar.

Zo Geknipt 2: Tipsy tasje

Januari was ik voortvarend begonnen met dit tasje. De Sew Along van Zo Geknipt 2.
Februari staat in het teken van het Tipsy tasje. Deze is er in twee formaten. Ik maakte de grootste, de toilettas.
De stofkeuze was een rest van deze prachtige poncho. Een dikke geweven stof die geen versteviging nodig had. Als voering gebruikte ik een waterafstotende taslan, geen overbodige luxe in een toilettas.

Het was een eenvoudig project. Zelfs de paspelband ging er soepel tussen. Alleen de binnenafwerking met biaisband is niet echt mijn ding. Het staat niet zo netjes, liever werk ik met een keergat.

Na een tip op de Sew Along blog maakte ik er een touwtje aan. Simpelweg een zeiloog met een koordje erdoor.
Een veelzijdig tasje geworden, dat ik zeker ga gebruiken. In eerste instantie voor mijn haakspulletjes.

Wikkeldeken en baby-boekje

Ooit studeerde ik diergeneeskunde in Gent. Als "Ollandertjes" kliekten wij samen.
Ikzelf ben geen dierenarts geworden, maar van degene die de eindstreep wel hebben gehaald is er nu een vee-arts zwanger.
Op bestelling maakte ik voor haar een wikkeldeken, uiteraard met vee erop. Het patroon komt uit de Knippie winter/2008.

De keuze viel op dit canvas-achtige stofje dat ik bestelde bij stoffen.net. Een vrolijk geheel, zeker een stofje dat ik vaker ga gebruiken. De binnenkant werd voorzien van een welness fleece. Oef wat een pluisjes kwamen daar af. Maar eenmaal verwerkt is de baby veilig, geen pluisjes meer.

De resten leenden zich uitstekend voor het maken van een baby-boekje, in het Engels quiet book genaamd. En de kleine man voor wie dit boekje is, zal zeker quiet zijn wanneer hij hiermee aan het spelen is. De dierenpagina's werden afgewisseld met gekleurde pagina's welke voorzien werden van iets om te voelen.
Deze testversie is vrij eenvoudig gebleven. Op Pinterest zijn heel veel ideeën te vinden om de pagina's op te leuken.
Mijn versie telde 10 pagina's en dat is achter iets teveel. Acht zal beter zijn en mocht iemand de gouden tip hebben voor het inbinden van een dergelijk boekje, dan houd ik mij aanbevolen. Het koste mij nu twee naalden...

Hoewel de wikkeldeken en het boekje dus niet naar dezelfde baby gaan, is het een leuke set geworden.

Geoefend met het bad als foto-studio

Een handvat gemaakt van een schoenveter en kralen van een oud spenenkoord

Alle dieren komen aan bod in het boekje

Bloempjes vastgezet met kamsnaps

Wat lintjes om aan te voelen

Een stukje klittenband en een ritsje voor onderzoekende kinderhandjes

Recykleren: Anna outfit deel twee

Na mijn vorige post bekeek dochter lief haar outfit nog eens goed. Zij miste iets, de zwarte laarzen.
Die moest mama ook gaan maken. Tja...goed idee. Het snijbestand had ik al wel, maar uiteraard geen voorraad zwarte laarzen.
Het werden beenwarmers en na meedenken van manlief, gebruikte ik daar een paar zwarte sokken voor. De onderkant knipte ik af, de Cameo werd weer aangezet en de beenwarmers in stijl waren klaar.

Het snijbestand voor de print op de laarzen kun je onderaan het vorige blogbericht vinden.

Anna jurk mét snijbestand voor de Cameo

Ze kwamen al in verschillende varianten voorbij. Maar wat deert dat? Mijn meisje is hier heel erg blij mee. Een echte Anna-jurk. In overleg met haar kwam ik aan de juiste snijbestanden.

De Cameo sneed de flexfolie en de naaimachine deed de rest.
Het kobaltblauw is Punta di Roma en het zwarte lijfje is per abuis scuba tricot. Gelukkig kon het wel onder de pers, want wat is een zwarte lijfje zonder bloemenmotief?

Voor het lijfje gebruikte ik het Lemondrop-patroon uit het boek Homemade Mini Couture. Het rokdeel werd een verlengde klokrok uit het boek van Mme Zsazsa.
Het lijfje sluit boven met klittenband/velcro.

Het gouden biaisband was een crime, dus de mouw- en halsboorden werden gewoon omgezoomd.
Bij gebrek aan de juiste kleur garen, moest ik lichtblauw gebruiken. Niet naar mijn zin, dus binnenkort zal dat vervangen worden door de juiste kleur garen.

Al eerder maakte ik een kroontje dat Nieke ook bij de Anna-outfit vindt passen.

Ze was zo blij en huppelde vrolijk naar de muur, waar zij vervolgens deze pose aan nam...modellenwerk is heel serieus

Toch een zwierende draai

Het kroontje van Soft Cactus stof met een gouden paspelband 

Het kobalt blauwe tricot kocht ik groot in en verkoop ik aan de meter. 

Hier een link naar het snijbestand voor de Cameo: http://1drv.ms/1788Y5Y

Inmiddels zeer bekende Ikea-hack: de lamphoes, de varianten

De laatste tijd zijn er weer enkele lamphoezen gemaakt naar aanleiding van geboortekaartjes.
Voor de ene gebruikte ik flex, voor de andere flock. Net wat bij de sfeer van het kaartje past.

Inmiddels heb ik ook een voorraad witte Lykta-lampen in geslagen. Want wat als de Zweedse gigant zou besluiten om de lampen uit de collectie te halen?

Soms ontvang ik het geboortekaartje per e-mail dus die ontbreken op de foto.

Deze lamphoes wordt geshowd op een groene lamp, maar uiteraard werd deze vóór het kraambezoek reeds vervangen door een witte.

Bij deze lamphoes koos ik voor afwerking met een paspelband ipv biaisband

In alle enthousiasme een lamphoes zonder biaisband gefotografeerd

Soms past een stofje met print perfect in het plaatje, zoals dit Petit Pan stofje

Naaien zonder na te denken omdat dat pijn doet

Bij de meeste projecten, is het goed om de gedachten erbij te houden. Aandacht voor wat je doet en niet zomaar blindelings stikken.

Dit project was anders, nadenken was verboden uit zelfbescherming.

Enkele weken terug maakte ik patchwork-kussens voor twee meisjes die hun oma verloren. De stofjes waren bijzonder, de lievelingskleren van hun oma.

Simon bekeek de kussens en bedacht wat ik al eerder had bedacht.
Mijn vader overleed 2,5 jaar geleden, heel abrupt. Hij stierf op 53-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hartstilstand.
Mijn jongens waren toen 3 en bijna 6, zij hadden heel veel verdriet. Een moederhart breekt daarvan. Hoe leg je zoiets uit aan twee kleine jongens?

Het patchwork-project van de kleding van mijn vader had ik voor mij uit geschoven, maar nu kon ik er niet meer omheen. De jongens kregen van mijn moeder de vrije hand en kozen enkele zeer herkenbare kledingstukken uit.
Mijn verstand ging op nul, ik knipte en naaide. De jongens zijn er heel blij mee, zelfs nu al, zonder vulling. Ik hoop dat het hen helpt om met dit verdriet om te gaan.

Het nummer hieronder werd uit naam van mij en mijn zusje gedraaid tijdens de uitvaart

(Pan)fluitend het voorjaar tegemoet

Op het Stoffenspektakel in Brugge kocht ik dit stofje. Eerste idee was om er een jasje van te maken, maar dat zou vloeken in de kerk zijn. Deze stof schreeuwde er om, een poncho te worden.

Het doet mij denken aan de Peruanen die tien jaar geleden in Utrecht steevast het straatbeeld opvrolijkten. (hier kun je lezen waarom zij daar nu niet meer staan)

Het patroon komt uit de Knippie nr 6 (2013) en is ook los te bestellen. Een poncho met capuchon gevoerd met voeringstof.
De uitleg bij de Knippie-patronen is altijd minimaal. Het tijdschrift zou een waar boekwerk worden, zouden zij alles goed uitleggen. Echter, nu kwam ik er echt niet uit. De gepaspelleerde of gebiesde zakken. Bijna koos ik er voor om geen zakken te voorzien tot ik deze tutorial vond. Halleluja!

Het resultaat mag er zijn. De Knippie-variant laat de voering los van de buitenstof, ik koos ervoor deze rondom vast te stikken. Het bontje liet ik achterwege.

Deze stof verdient het om een poncho te worden. Of maakte jij er iets anders mee? Ik hoor het graag!

De zakken, voorzien van een perfecte bies dankzij de geweldige tutorial

De knopen werden gerecycled van dit jasje dat nu te klein is

Door voor- en achterpand door en door te stikken, ontstaat er toch een zijnaad en mouwen. 

Bij het doorstikken van de halsnaad nam ik de voeringstof niet mee, geen kans op plooitjes.

Alweer een eindresultaat waarvan ik zou willen dat het in mijn kast kwam te hangen.