Een rugtas zonder navigatie

Dochterlief neemt altijd haar hele verzameling knuffels mee en dat gebeurt nu in dit tasje:

Een krijgertje na een bezoek aan de musical van K3 in 2012. Één van de schouderbandjes mist, gewoon een triest tasje.




Na goed overleg besloot ik te kiezen voor roze met ballerina-stof die we bestelden bij Bambi Blauw. Aangevuld met roze en rode gabardine.

Echter een patroon naar mijn zin kon ik niet vinden. Ik wilde geen rits in het midden maar een gehele voorflap die open kon. Nergens te vinden, tot ik de mini-rugtas bij Nathalie zag en haar onbescheiden vroeg om het patroon. En zij stuurde mij dat toe, hoewel het niet de naam patroon mag krijgen. Het was een tekening met afmetingen en het patroondeel van de voorflap. Uiteraard was ik daar heel blij mee, maar ik ben zo gewend te werken met een beschrijving dat het nu leek alsof ik een route moest rijden zonder navigatie.
Wel naar een bestemming die ik al kende en ook de route had ik al vaker gereden maar dan mét navigatie. En nu had ik alleen een landkaart. Hoe werkte dat ook alweer?

In eerste instantie besloot ik de tas te willen verstevigen en maakte ik hem zo dat ik niet hoefde te keren. Eenmaal bijna klaar, was verstevigen helemaal niet nodig, opvullen met fiberfill was voldoende. En klaar!

En zoals met alles wat ik maak voor dochterlief, gooide zij de nieuwe tas in de hoek en liep parmantig met haar oude K3-tasje weg.....we laten het nog even bekoelen.....ze gaat het zeker mooi vinden. Haar naam staat er immers op.